Τι θα σήμαινε η κατανόηση του πλαισίου στις συγκεκριμένες σκηνές;

Σκηνή 1η


Οι γυναίκες της περιοχής παρουσιάζουν σχεδόν την ίδια εικόνα που παρουσίαζαν και πριν από 30 χρόνια, τη στιγμή που η ίδια η περιοχή έχει πραγματικά «μεταμορφωθεί». Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό τους δε μιλάει ικανοποιητικά ελληνικά, ενώ οι άνδρες της αντίστοιχης ηλικίας χρησιμοποιούν την ελληνική με ευχέρεια, είναι αποκλεισμένες στον οικιακό χώρο, δεν μπορούν σε κανένα βαθμό να παρακολουθήσουν τις κοινωνικές εξελίξεις, αποκομμένες από πολύ μικρές από την εκπαίδευση. Ένα συντριπτικό ποσοστό γυναικών διακόπτουν τη σχολική φοίτηση πριν καν γίνουν γυναίκες, τελειώνοντας δηλαδή το Δημοτικό και μάλιστα έχοντας αριστεύσει στην εξαετή φοίτησή τους. Υπάρχουν χωριά στην ορεινή Ξάνθη που δεν έχουν ακόμα στείλει κορίτσια στο Γυμνάσιο. Κι αν η κατάσταση αυτή θεωρούνταν σχεδόν «αποδεκτή και φυσική» πριν από μερικά χρόνια, όταν η γενικότερη εικόνα των κοινωνιών αυτών ήταν εντελώς παραδοσιακή, στις μέρες μας φαντάζει αναντίστοιχη των γενικότερων εξελίξεων, προκαλώντας πολύ συχνά συναισθήματα πόνου στα ίδια τα νεαρά κορίτσια, που νιώθουν να «τιμωρούνται» για το φύλο τους.  

Η κατάσταση αυτή προκαλεί συγκρούσεις πολλαπλών τύπων όχι μόνο μεταξύ των μελών της παραδοσιακής κοινωνίας που αλλάζει, αλλά και μεταξύ όλων των εμπλεκομένων στην εκπαιδευτική διαδικασία στις περιοχές αυτές. Είναι χαρακτηριστική η αμηχανία του σχολικού μηχανισμού απέναντι στο πρόβλημα της διακοπής της σχολικής φοίτησης, ο οποίος έχει ποικίλες αντιδράσεις: από οργάνωση ενημερωτικών συναντήσεων των γονέων με κύριο θέμα την αναγκαιότητα της συνέχισης της φοίτησης για τα κορίτσια, μέχρι την «απειλή» λήψης διοικητικών μέτρων, λόγω της μη εφαρμογής του νόμου του σχετικού με την υποχρεωτική εκπαίδευση.

  Και ο εκπαιδευτικός, τι «φταίει»;