Η προσπάθεια του εκπαιδευτικού
Όλα αυτά λοιπόν θα έπρεπε να έχουν προετοιμάσει τον εκπαιδευτικό της πρώτης σκηνής για τη δυσκολία που είχε να αντιμετωπίσει. Η γνώση του πλαισίου θα τον βοηθούσε να αντιμετωπίσει επιτυχώς τα συναισθήματα της ματαίωσης που νιώθει σε σχέση με τη δουλειά του και κυρίως των τύψεων απέναντι στο παιδί.

Δε «φταίει» ο εκπαιδευτικός γιατί «ξεσήκωσε» τη μαθήτρια. H επιθυμία για μάθηση και αλλαγή προέκυψε στο παιδί και λόγω του γενικότερου κλίματος αλλαγών που χαρακτηρίζουν μια μεταβατική κοινωνία.

Δε «φταίει» σίγουρα γιατί βοήθησε το παιδί να αγαπήσει έναν «άλλο κόσμο», τον κόσμο των γραμμάτων.

Δεν πάει χαμένη άλλωστε η προσπάθεια, ακόμα κι αν η συγκεκριμένη μαθήτρια δεν καταφέρει να συνεχίσει τη φοίτησή της. Παρατηρείται συχνά το φαινόμενο, όταν οι προσδοκίες ζωής ενός ατόμου δημιουργούν πολύ μεγάλη ρήξη σε σχέση με τις κοινωνικά αναμενόμενες, να μεταφέρονται σχεδόν αυτούσιες στην επόμενη γενιά, όταν θα έχουν «ωριμάσει οι κοινωνικές συνθήκες». Στις περιπτώσεις αυτές παρατηρούμε ένα νεότερο μέλος της οικογένειας να αναλαμβάνει να «επαληθεύσει το σχέδιο αλλαγής», όταν οι συνθήκες δε δημιουργούν πια συγκρούσεις έντονες που ανατρέπουν την εσωτερική του ισορροπία.  

Όχι μόνο δε «φταίει» ο εκπαιδευτικός, αλλά πρέπει να νιώθει ότι συμμετέχει με τον τρόπο του σε αυτή την πορεία της αλλαγής. Θα πρέπει βέβαια ο τρόπος παρέμβασής του να είναι προσεκτικός, με απόλυτο σεβασμό των εμπλεκομένων.