Η προσπάθεια του εκπαιδευτικού
Είναι σημαντικό να δώσει στα παιδιά να καταλάβουν ότι το πρόβλημά τους είναι περίπλοκο, ότι δεν είναι οι γονείς τους «αδιάφοροι» και «ανόητοι», αλλά έχουν μια δυσκολία προσαρμογής στις καινούριες συνθήκες. Είναι σημαντικό να μη δημιουργηθούν στα παιδιά συνθήκες απόρριψης των γονέων, πράγμα πολύ εύκολο στη σύγκρουση που αντιμετωπίζουν, αλλά να κατανοήσουν ότι οι γονείς εκπροσωπούν εδώ το παλιό και παραδοσιακό που δυσκολεύεται να αλλάξει.

Σίγουρα σε μια τέτοια προοπτική δε βοηθούν αντιδράσεις του τύπου: «Σκέφτομαι να πάω να "αρπάξω" το παιδί και να το στείλω στο σχολείο. Να τους τα πω έξω απ' τα δόντια. Στη μάνα που "ζηλεύει" την κόρη και δεν την αφήνει να προοδεύσει. Στον πατέρα που κρύβεται πίσω από το αίτημα της μάνας. Στην υπόλοιπη οικογένεια που δεν τη στηρίζει».

Οι αντιδράσεις αυτές το μόνο που καταφέρνουν είναι να φέρνουν αντιμέτωπες τις δυο μεριές, το σχολείο και το σπίτι, και να δυναμιτίζουν το ενδεχόμενο οποιασδήποτε νεότερης συνεργασίας και ανταλλαγής. Η παρέμβαση του εκπαιδευτικού πρέπει να είναι προσεκτική, συστηματική και να δίνει το χρόνο στους άλλους να αποδεχτούν το διαφορετικό σιγά σιγά, ως μια κατάσταση αλλαγής που αρχίζουν να αναγνωρίζουν και οι ίδιοι, και όχι ως μια «επιβολή της κυρίαρχης πλειονοτικής ομάδας». Μπορεί βέβαια ο χρόνος αυτός να είναι αποφασιστικός για την πορεία ζωής του συγκεκριμένου παιδιού. Αν γίνει όμως η παρέμβαση με σεβασμό και σύστημα, δε θα πάει χαμένη ούτε και για το συγκεκριμένο παιδί, αν αυτό νιώσει πως «έχασε μια μάχη, αλλά όχι τον πόλεμο», αν νιώσει πως σε αυτή την πορεία των αλλαγών έχει νόημα να διεκδικεί σταθερά και επίμονα με στόχο την καλυτέρευση της ζωής του.
  Σκηνή 2η