Αν τα γνώριζε όλα αυτά ο εκπαιδευτικός και είχε προβληματιστεί εκ των προτέρων, δε θα ένιωθε αμηχανία επειδή έθιξε ένα δύσκολο ζήτημα. Θα αναγνώριζε ότι οι περισσότεροι μαθητές του, παρά τις ιδιαίτερες δυσκολίες στη ζωή τους, ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία της παιδικής εργασίας, και ίσως θα είχε νόημα να στηριχτεί σε αυτή τη διαφορά και να δώσει στα παιδιά να καταλάβουν πόσο απάνθρωπη και καταδικαστέα είναι η άλλη μορφή παιδικής εργασίας.
Αν γνώριζε το πλαίσιο, θα μπορούσε να κατανοήσει τις διαφορετικές αντιλήψεις των παιδιών και θα είχε κάνει την παρέμβασή του πιο συγκροτημένα. Έτσι, θα απέφευγε την κούραση και την απογοήτευση που τόσο έντονα δηλώνει στο τέλος.
|