Αποτελεσματικότερη οργάνωση της εκπαιδευτικής πρακτικής
Και μόνο η μείωση λοιπόν των αρνητικών συναισθημάτων των εκπαιδευτικών μπορεί να τους βοηθήσει στο να οργανώσουν την εκπαιδευτική τους πρακτική πιο αποτελεσματικά.

Η προσαρμογή στις ανάγκες του πλαισίου, όταν δε θεωρείται «έκπτωση» και «υποχώρηση», αλλά γίνεται συνειδητά και οργανωμένα, με αφετηρία τα βιώματα των παιδιών και στόχο τη δημιουργία κινήτρων μάθησης, μπορεί να φέρει σημαντικά αποτελέσματα για την εκπαιδευτική διαδικασία.

Τα παιδιά θα νιώσουν ότι ο εκπαιδευτικός τα υπολογίζει, τα σέβεται, καθώς προσαρμόζει το μάθημα στις ανάγκες τους. Το κλίμα αυτό είναι πιθανό να έχει θετικά αποτελέσματα για τα παιδιά ― μπορεί όχι θεαματικά αλλά ουσιαστικά. Αν ο εκπαιδευτικός έχει την οξύνοια και την ικανότητα να αντιληφθεί αυτές τις έστω μικρές αλλαγές και να τις αξιοποιήσει, τότε ο ίδιος θα γίνει πιο αποτελεσματικός και τα παιδιά θα αρχίσουν να βρίσκουν σιγά σιγά τα κλειδιά για να οικοδομήσουν μια σχέση δημιουργική με τη μάθηση.

Το σημαντικό και για τους δυο «εταίρους» (εκπαιδευτικό και μαθητές) είναι να πειστούν πως, παρά τις δυσκολίες, μπορεί η τάξη να μπει σε μια ουσιαστική διαδικασία μάθησης. Χωρίς αυτή την πίστη, κάθε προσπάθεια θα «πέφτει στο κενό». Αν ο εκπαιδευτικός κατανοήσει τις ιδιαίτερες δυσκολίες, τις αναστολές, τα προβλήματα που δημιουργεί το κοινωνικό πλαίσιο για την εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά πειστεί, από την άλλη, πως με τις κατάλληλες στρατηγικές μπορεί να κινητοποιήσει τα παιδιά να μάθουν (αφού όλα τα παιδιά μπορούν να κινητοποιηθούν όταν προσαρμοστεί το μάθημα στις ανάγκες τους), τότε η καθημερινή του σχολική πρακτική μπορεί να μην τον γεμίζει με αρνητικά συναισθήματα, αλλά να του προσφέρει πολλές προσωπικές στιγμές ικανοποίησης και δημιουργίας.