Η κατανόηση αυτή δεν είναι φυσικά μια εύκολη διαδικασία. Πολλές φορές προκαλεί έντονα συναισθήματα στον εκπαιδευτικό, ιδιαίτερα όταν οι καταστάσεις που αντιμετωπίζει και τις οποίες πρέπει να αναλύσει ανακινούν μέσα του αντίστοιχες προσωπικές ή οικογενειακές εμπειρίες. Είναι σαφές ότι χρειάζεται σοβαρή προσωπική δουλειά του εκπαιδευτικού, για να μπορέσει να ξεφύγει από τα έντονα συναισθήματα που του προκαλούν οι ταυτίσεις και να κατανοήσει ψύχραιμα την κατάσταση. Οι δυσκολίες είναι μεγάλες αλλά και το κέρδος αντίστοιχο. Το πλαίσιο δεν αποτελεί πια τον άγνωστο «μπαμπούλα», αλλά είναι εκεί μπροστά, ορατό αλλά και ευέλικτο, σου θέτει τα όρια, αλλά σου αφήνει παράλληλα και μικρά παράθυρα διαφυγής. Σου εξηγεί, σε προβληματίζει, αλλά από την άλλη σου δίνει να καταλάβεις πως σε αυτή την πολυπλοκότητα των παραγόντων που το ορίζουν μπορείς να επέμβεις και συ σιγά σιγά και διακριτικά αλλά πολύ ουσιαστικά. Μπορείς να επέμβεις δημιουργώντας μικρές ανατροπές, θέτοντας απλά ερωτήματα στους συνεργάτες σου, τα παιδιά, δείχνοντάς τους τις πολλαπλές όψεις της «πραγματικότητας» και δίνοντάς τους εργαλεία για να επεξεργαστούν την πολλαπλότητα. Η κατανόηση του πλαισίου λοιπόν δε σου δημιουργεί το αίσθημα του μάταιου, αφού όλα είναι δεδομένα και ετεροκαθορίζονται, αντίθετα σου ενισχύει τις πιθανότητες ουσιαστικής παρέμβασης στο πλαίσιο αυτό, με κέρδη προφανή για την εκπαιδευτική διαδικασία.
|