Ερωτήματα και απαντήσεις |
Πώς θα μπορούσαν όμως οι παραπάνω εκπαιδευτικοί να οργανώσουν τελικά το μάθημά τους;Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη πορεία μαθήματος που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν; Πόσες διαφορετικές ασκήσεις θα έπρεπε να ετοιμάσει ο εκπαιδευτικός της 1ης σκηνής, προκειμένου κάθε μαθητής να κάνει κάτι απόλυτα προσαρμοσμένο στις δυνατότητές του; Είναι ουτοπικό να πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να ετοιμάσει 22 διαφορετικές διδακτικές προτάσεις, όσες και οι μαθητές του. Εξάλλου, η διαφοροποιημένη παιδαγωγική δεν είναι μια εντελώς εξατομικευμένη προσέγγιση που αγνοεί τη συνεργασία και την ευεργετική (και από γνωστική άποψη) σημασία των αλληλεπιδράσεων μέσα στη σχολική τάξη. Η διαφοροποιημένη παιδαγωγική ευνοεί τη δουλειά σε ομάδες όπου όμως καθένας συνεισφέρει ανάλογα με το επίπεδο και τα ενδιαφέροντά του. Ταυτόχρονα συμβαδίζει με τη λογική της μεθόδου project και της διαθεματικής προσέγγισης της γνώσης , εφόσον και αυτές ευνοούν τις πολλαπλές διόδους πρόσβασης στη γνώση, δίνοντας τη δυνατότητα στα παιδιά να επιλέξουν κάποιες από αυτές, ενώ παράλληλα επιτρέπουν τη συνεργασία ανάμεσα σε παιδιά με διαφορετικό επίπεδο και δεξιότητες σε διάφορους τομείς. Επομένως, αυτό που θα μπορούσαν να κάνουν οι εκπαιδευτικοί των παραδειγμάτων θα ήταν, με βάση τη συνεχή καταγραφή των αναγκών των μαθητών τους (διαμορφωτική αξιολόγηση), να προτείνουν διαφοροποιημένα περιεχόμενα στο πλαίσιο ενός ευέλικτου ή διαθεματικού μαθήματος το οποίο θα συνδυάζει τη σχολική μάθηση με τις τεχνικές εμψύχωσης. Τα παιδιά, για παράδειγμα, της Β' Δημοτικού που δεν έχουν πρόβλημα στην ανάγνωση και στην κατανόηση θα μπορούσαν να δουλεύουν αυτόνομα για την υλοποίηση ενός σκοπού, διαβάζοντας κάποια κείμενα για να αντλήσουν πληροφορίες, την ώρα που κάποια άλλα θα έκαναν με τη βοήθεια του εκπαιδευτικού μια πιο συστηματική δουλειά για να κατακτήσουν το μηχανισμό της ανάγνωσης, ή την ώρα που θα εικονογραφούσαν ένα κείμενο το οποίο έχει παραχθεί συλλογικά μέσα στην τάξη.
|
| Η αυτονομία των μαθητών |
