| Βεβαίως δεν ανήκουν ακόμα στο παρελθόν η βία και ο πόλεμος. Παλιοί επεκτατισμοί επιβιώνουν και είναι πλήθος οι πόλεμοι και οι σφαγές στον κόσμο. Σήμερα όμως αυτές οι πολιτικές ελέγχου με τη βία των όπλων δε συνοδεύονται από καμία ιερότητα, κανένα «φυσικό» δικαίωμα? αντίθετα είναι ιδεολογικά και ηθικά καταδικασμένες στη συνείδηση μεγάλου μέρους των λαών. Πρωτεύον ζητούμενο της εποχής μας είναι να βρεθούν τρόποι οργάνωσης του κόσμου που θα αποτρέψουν για πάντα τους πολέμους και την πολιτική με τη βία των όπλων, αχρηστεύοντας τους στρατούς και τους εξοπλισμούς. Mολονότι όνειρο μακρινό, η εκδοχή αυτή δεν είναι ουτοπία. Υπάρχουν μικρά δείγματα, όπως, π.χ., η απόφαση για την εκατέρωθεν καταστροφή των πυρηνικών όπλων από τις HΠA και την πρώην EΣΣΔ, όπως, π.χ., η μετάβαση από ένα καθεστώς ακραίας εκμετάλλευσης και βίας σε ένα καθεστώς ισονομίας στη Nοτιοαφρικανική Ένωση, όπου αποφεύχθηκε η τρομερή σφαγή που εκκρεμούσε εξαιτίας του Aπαρτχάιντ, όταν η κυρίαρχη ομάδα για πρώτη φορά στην ιστορία του κόσμου ψήφισε την απώλεια των προνομίων της.
|
