Σκηνή 1η
Η Μυρσίνη είναι φιλόλογος σε σχολείο της ορεινής Ξάνθης. Είναι πρωτοδιόριστη και η μόνη διδακτική εμπειρία που έχει είναι από φροντιστήριο. Είναι «ορεξάτη» και ικανή εκπαιδευτικός, ετοιμάζεται πολύ για το καθημερινό της μάθημα, παραδίδει πολύ καλά, κοπιάζει, αλλά έχει αποθαρρυνθεί πάρα πολύ από τη δουλειά της στο σχολείο, καθώς αντιμετωπίζει τα γνωστά προβλήματα: διαφορετικό επίπεδο μεταξύ των μαθητών, έλλειψη συμμετοχής και ενδιαφέροντος εκ μέρους των μαθητών για το μάθημα, κακές εργασίες από τους περισσότερους (όταν και αν παραδοθούν), χαμηλή ως επί το πλείστον ελληνομάθεια, μικρά, ανόρεκτα και ανορθόγραφα κείμενα στο γλωσσικό μάθημα, αδιαφορία για το μάθημα της λογοτεχνίας που τόσο αγαπά η ίδια. Και όμως, η Μυρσίνη είναι «καλή καθηγήτρια», οι μαθητές και οι μαθήτριές της στο φροντιστήριο ήταν πολύ ευχαριστημένοι μαζί της...

Η Μυρσίνη παρακολουθεί τις επιμορφωτικές συναντήσεις του Προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων ανελλιπώς και εκεί ακούει για πρώτη φορά (στο πλαίσιο των επιμορφωτικών συναντήσεων της λογοτεχνίας) μια εισήγηση, η οποία ακολουθείται από βιωματικό εργαστήριο, για την ομαδική διδασκαλία και τη διαφοροποίηση της σχολικής εργασίας. Δεν έχει τίποτε να χάσει και ακολουθεί τις προτάσεις των επιμορφωτών. Χωρίζει την τάξη της σε τρεις ομάδες, ανάλογα με την ελληνομάθεια των μαθητών της στο γλωσσικό μάθημα και ανάλογα με το ενδιαφέρον τους για τα μικρά λογοτεχνικά κείμενα στο μάθημα της λογοτεχνίας, και επιχειρεί να αναθέσει διαφορετικές εργασίες σε κάθε ομάδα. Στο γλωσσικό μάθημα ετοιμάζει διαφορετικά είδη κειμένων (περιγραφή, επιστολή, αφίσα) και στη λογοτεχνία ζητάει από τους μαθητές διαφορετικές δραστηριότητες για το κείμενο που έχει διαβάσει κάθε ομάδα.