Περίπτωση πρώτη |
| Η εκπαιδευτικός είναι έμπειρη και καλοπροαίρετη φιλόλογος, με όρεξη για δουλειά, μόνο που έρχεται από ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον (το φροντιστήριο) με σχεδόν απολύτως ομοιογενή μαθητικό πληθυσμό, με υψηλά κίνητρα μάθησης. Εκεί η μετωπική διδασκαλία αποδίδει, ενώ εδώ, στο περιβάλλον των δίγλωσσων και τρίγλωσσων παιδιών με διαφορετικό επίπεδο ελληνομάθειας και έλλειψη αναγνωστικής εμπειρίας, δεν αποδίδει. Οι μαθητές στο φροντιστήριο είναι λίγο έως πολύ συνειδητοποιημένοι για τους εκπαιδευτικούς τους στόχους. Οι μαθητές εδώ είναι, κατά τεκμήριο, χωρίς βοήθεια από το σπίτι και χωρίς ξεκάθαρους εκπαιδευτικούς στόχους. Οι περισσότεροι μαθητές δεν καταλαβαίνουν καλά καλά την εκφώνηση των ασκήσεων στο γλωσσικό μάθημα, και στη λογοτεχνία δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τη στοιχειώδη πλοκή. Η μετωπική διδασκαλία βυθίζει όλη την τάξη σε «βαθιά χασμουρητά» και τη φιλόλογο σε απόγνωση.
Μόλις δημιουργούνται οι ομάδες επίδοσης στη γλώσσα και οι ασκήσεις γίνονται κατανοητές, το ενδιαφέρον και η αυτοπεποίθηση των μαθητών αυξάνονται. Στη λογοτεχνία τα μικρότερα κείμενα που επιλέγονται από τους μαθητές γίνονται κατανοητά και, καθώς βοηθάει ο ένας τον άλλο, τα πράγματα είναι ακόμη καλύτερα. Εξάλλου, και η καθηγήτρια βρίσκεται συνεχώς δίπλα στις ομάδες και εξηγεί αυτά που τους ζητά να κάνουν. |
| Προβλήματα που δημιουργούνται |