Οι ελλείψεις των αλλόγλωσσων μαθητών

Στο σχολείο λειτουργεί ειδική τάξη, ωστόσο κανένας μαθητής δεν την παρακολουθεί.
Το αγόρι με "διαγνωσμένη" δυσλεξία, ο Αρτάν, αποφασίστηκε να παραμείνει μέσα στην τάξη του γιατί η απομάκρυνσή του από την ομάδα της τάξης θα δυσκόλευε την ένταξή του σε αυτήν.

Την τάξη υποδοχής του σχολείου παρακολουθούν δύο παιδιά (η Αρλίντα και ο Χρήστος) και ο δάσκαλος έχει στενή συνεργασία με τη δασκάλα της τάξης αυτής.

Η Αρλίντα ήρθε στην τάξη τον Οκτώβρη χωρίς να ξέρει καθόλου ελληνικά. Έχει φοιτήσει στην Αλβανία μέχρι και τον πρώτο μήνα της έκτης. Παρακολουθεί την τάξη υποδοχής επί έξι ώρες την εβδομάδα. Πολύ γρήγορα έχει αρχίσει να διαβάζει και να γράφει καλά, χωρίς όμως να κατανοεί το περιεχόμενο. Επίσης, δεν τολμάει να μιλήσει ελληνικά, γιατί φοβάται μην κάνει λάθος και την κοροϊδέψουν τα άλλα παιδιά.

Ο Χρήστος ήρθε από την Αλβανία στην Ελλάδα τριών χρονών. Έχει σοβαρά προβλήματα υγείας (καρδιά).
Είναι δυο χρόνια μεγαλύτερος από τους συμμαθητές του, επειδή έλειπε μεγάλα διαστήματα από το σχολείο (λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε). Μιλάει καλά ελληνικά, όχι βέβαια στο επίπεδο των ελληνόφωνων, γιατί τα απογεύματα δουλεύει σε καφενείο της γειτονιάς και κάνει αριθμητικές πράξεις εμπειρικά, επειδή συναλλάσσεται με κόσμο.
Στη γραφή και την ανάγνωση βρίσκεται σε επίπεδο Α' δημοτικού. Παρακολουθεί και αυτός την τάξη υποδοχής καθημερινά για μια ώρα. Τις ώρες που είχα κενό τον βοηθούσα στα μαθηματικά (μια και δεν υπάρχει στο σχολείο τμήμα ενισχυτικής διδασκαλίας) και έτσι έχει καταφέρει να φτάσει σε επίπεδο τετάρτης.

Η Αρλίντα και ο Χρήστος παρακολουθούν μαζί την τάξη υποδοχής. O Χρήστος μεταφράζει στα αλβανικά λέξεις που δεν κατανοεί η Αρλίντα και εκείνη τον βοηθάει στην ανάγνωση και στη γραφή στα ελληνικά! Ο Ίμπο, ο Xασάν και η Nάντια δεν έχουν ανάγκη υποστήριξης στα ελληνικά.