Αυτή η τάξη τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια είχε συχνές αλλαγές εκπαιδευτικών, με αποτέλεσμα τα παιδιά να μην έχουν συγκεκριμένο πρότυπο δασκάλου.
Από την αρχή της Ε' τάξης εμφανίζονταν ακραίες συμπεριφορές και συγκρούσεις
μεταξύ τουρκόφωνων και αλβανόφωνων, ελληνόφωνων και τουρκόφωνων, ελληνόφωνων
και αλβανόφωνων, αγοριών και κοριτσιών, «καλών» και «κακών» μαθητών.
Ο Χρήστος, ο Κώστας και ο Ίμπο τσακώνονταν συχνά για ασήμαντες αφορμές
(το μολύβι, την μπάλα, ποιος θα είναι ο αρχηγός του παιχνιδιού) με τους
συμμαθητές τους εντός και εκτός τάξης.
Στα διαλείμματα, τα αγόρια της τάξης πήγαιναν στην πίσω μεριά της αυλής
και τα κορίτσια κάθονταν γύρω από ένα παγκάκι. Τα κορίτσια απευθύνονταν
στο δάσκαλο της εφημερίας για παράπονα: «Mε πειράζει, μου ρίχνει νερό,
με κοροϊδεύει».
Το ίδιο κλίμα μεταφερόταν στην τάξη: δεν κάθονταν ποτέ στο ίδιο θρανίο
αγόρια-κορίτσια και μετά από κάθε διάλειμμα χρειαζόμουν τουλάχιστον
πέντε λεπτά για να καθησυχάσουν τα πνεύματα.
|