Αναζητώντας μια λύση

Ο δάσκαλος έχει φτάσει σε αδιέξοδο:

Παρόλο που έχει τη διάθεση να βοηθήσει τους μαθητές του και να δημιουργήσει ένα καλό κλίμα στην τάξη του, δουλεύοντας με έναν παραδοσιακό τρόπο δεν βλέπει ιδιαίτερες αλλαγές, τα προβλήματα παραμένουν και πολλές φορές οξύνονται ακόμα περισσότερο.

Δεν αντέχει πλέον να «αγνοεί» ό,τι γίνεται μέσα στην τάξη του. Παρόλη την οκτάχρονη εμπειρία του δεν μπορεί να βρει τρόπους να διαχειριστεί την ανομοιογένεια μέσα στην τάξη. Επί δύο μήνες προσπαθεί να βρει διέξοδο στο πρόβλημά του διαβάζοντας εκπαιδευτικά περιοδικά, συζητώντας με φίλους και συναδέλφους και τελικά αποφασίζει να δοκιμάσει «κάτι» μήπως και «ταρακουνήσει» την τάξη του.

Έτσι, ένα πρωί αλλάζει τη διάταξη της τάξης, φτιάχνοντας ομάδες και προτρέποντας τα παιδιά να καθίσουν όπως θέλουν. Το αποτέλεσμα είναι να καθίσουν κατά εθνότητες, κατά φύλο, σε παρέες ή κατά επίδοση.

Οι συγκρούσεις είναι μεγαλύτερες!
Όλη η μέρα περνά προσπαθώντας ανεπιτυχώς να ηρεμήσει την τάξη.

Μέσα από αυτή την αποτυχία καταλαβαίνει ότι οποιαδήποτε προσπάθεια παρέμβασης και αν επιχειρήσει από 'δώ και πέρα θα πρέπει να είναι προσεκτικά σχεδιασμένη και να είναι ξεκάθαρο στο μυαλό του τι θέλει να πετύχει.

Ξεκαθαρίζει ότι στόχος του είναι να δημιουργήσει ομάδα με κλίμα συνεργασίας, εμπιστοσύνης και να είναι σταθερός στις αποφάσεις του. Δηλαδή να μη δοκιμάζει κάτι τη μια μέρα και την επόμενη να το αναιρεί.