Περί αξιολόγησης γενικά

Η αξιολόγηση, καθώς είναι στενά συνυφασμένη με τα άλλα τρία δομικά στοιχεία του μικρού συστήματος «πρόγραμμα διδασκαλίας» (σκοποί, περιεχόμενο και μεθόδευση της διδασκαλίας, αξιολόγηση της επίδοσης των μαθητών), έχει άμεση σχέση με αυτά.

Συνεπώς, όταν μιλούμε για αξιολόγηση των μαθητών, δεν αναφερόμαστε μόνο σε τεχνικές εξέτασης και βαθμολόγησης, σε μέσους όρους, σε στατιστικά σημαντικά λάθη και αποκλίσεις, στην ανύπαρκτη επιστημονικοφανή «αντικειμενικότητα».

Μιλούμε:
  • για τον τρόπο εργασίας του εκπαιδευτικού και των μαθητών του στην τάξη,
  • για τον τρόπο δουλειάς και το είδος των εργασιών των μαθητών,
  • για τις λανθάνουσες φιλοσοφικές, πολιτικές και κοινωνιολογικές αντιλήψεις οι οποίες υπάρχουν πίσω από κάθε στοιχείο της συγκεκριμένης διδασκαλίας.
Αυτά που ζητούμε στις εξετάσεις, προκειμένου να αξιολογήσουμε τους μαθητές μας, είναι κομμάτι από αυτά που τους διδάξαμε, αντανακλούν και αναδεικνύουν τη δουλειά που κάναμε με τους μαθητές μας όλη τη χρονιά. Ταυτοχρόνως, καθώς γνωρίζουμε τους μαθητές μας, δηλαδή γνωρίζουμε πού ζουν, ποιοι είναι οι γονείς τους και τα αδέλφια τους, γνωρίζουμε τις δυσκολίες που πέρασαν και περνούν, είμαστε σε θέση να βλέπουμε την προσπάθεια που καταβάλλουν όλη τη χρονιά.

Τη στιγμή των τελικών εξετάσεων δεν μπορούμε και δεν πρέπει να είμαστε άδικα αντικειμενικοί, λες και βαθμολογούμε τα γραπτά ενός ρομπότ. Βαθμολογούμε την Εμινέ, την Γκιλμάζ, την Ταχάρ, την Αϊσέλ, το Σοκρούτ, τον Εφτούν, το Μεχμέτ, το Χουσνή.