Η αξιολόγηση και τα παιδαγωγικά ρεύματα

Στην Ερμηνευτική Παιδαγωγική η έννοια της «αντικειμενικότητας» δίνει τη θέση της στην έννοια της «ερμηνείας», από την πλευρά του εκπαιδευτικού, των αιτίων για τα οποία οι μαθητές αποτυγχάνουν. Στην περίπτωση των σχολείων με μειονοτικούς μαθητές, η Ερμηνευτική Παιδαγωγική μάς βοηθά να κατανοήσουμε τους λόγους της σχολικής αποτυχίας των μαθητών μας που είναι η διγλωσσία, η χαμηλή κοινωνική προέλευση, η αδυναμία των γονιών να παρακολουθήσουν και να βοηθήσουν τα παιδιά τους στο σπίτι. Η «αντικειμενικότητα» στην περίπτωση αυτή έχει πολύ μικρότερη σημασία από τη σοβαρότητα της κατάστασης, η οποία θα μπορούσε να περιγραφεί με τον όρο κοινωνική-ταξική ανισότητα.   

Τη στιγμιαία εξέταση της Εμπειρικής Παιδαγωγικής έρχεται να αντικαταστήσει στην Ερμηνευτική Παιδαγωγική η περιγραφική αξιολόγηση, η οποία προκύπτει από συνεχείς αξιολογήσεις των μαθητών, στη διάρκεια όλης της σχολικής χρονιάς (διαμορφωτική αξιολόγηση - formative evaluation), με φάκελο εργασίας (coursework) και όχι με στιγμιαία τεστ. Ο εκπαιδευτικός κάνει προσπάθεια να βελτιωθεί κάθε μαθητής του και τον αξιολογεί σε σχέση με τον εαυτό του: πόσο προόδευσε σε σχέση με αυτό που ήταν όταν ξεκίνησε και όχι συγκριτικά με τους άλλους μαθητές. Είναι εμφανής η απόπειρα επανόρθωσης, η προσπάθεια απονομής δικαιοσύνης και ανακατάταξης του σχολικού δυναμικού. Λανθάνει όμως και στην Ερμηνευτική Παιδαγωγική μία θετικιστική αντίληψη για τη γνώση και την αξιολόγησή της, καθώς η γνώση προϋπάρχει του μαθήματος και ο εκπαιδευτικός ―βεβαίως με πιο εκλεπτυσμένα εργαλεία και με περισσότερο προβληματισμό από ό,τι στην Εμπειρική Παιδαγωγική― έρχεται να αποδώσει την αξία που ενυπάρχει στον μαθητή ούτως ή άλλως· έπειτα από βοήθεια, ενισχυτική διδασκαλία, στην περίπτωσή μας διευρυμένο ωράριο, κ.ο.κ.  

  Η Κριτική Παιδαγωγική