Μια προσέγγιση της αξιολόγησης |
|
|
Πολλά εκπαιδευτικά συστήματα δυτικών χωρών, στο πλαίσιο μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας και μιας διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, επεξεργάστηκαν και προτείνουν λύσεις για το ζήτημα της αξιολόγησης, στο πλαίσιο περισσότερο της Ερμηνευτικής παρά της Κριτικής Παιδαγωγικής. Εδώ αναγκαστικά τίθενται και τα ζητήματα των μειονοτήτων, ειδικά αυτών που είναι περιθωριακές, λ.χ. στην περίπτωση της χώρας μας τουρκόφωνοι-μουσουλμάνοι, Πομάκοι, τσιγγάνοι...
Είναι γνωστό ότι τα παιδιά της εργατικής τάξης, λόγω ταξικής προέλευσης, γλωσσικών κωδίκων και οικογενειακών αξιών και κουλτούρας, είναι αυτά που αποτυγχάνουν κυρίως στο σχολείο  . Επίσης, είναι γνωστό ότι: «Κάθε είδους εκπαίδευση είναι εγγενώς μία ηθική δραστηριότητα η οποία αρθρώνει την/τις κυρίαρχη/-ες ιδεολογία/-ες της/των κυρίαρχης/-ων ομάδας/-ων».
Η προσέγγιση της αξιολόγησης που επιχειρούμε υιοθετεί την αρχή των κωδίκων του Bernstein , χρησιμοποιεί την έννοια της παραγωγής λόγου (discourse) στην κοινωνία, την επιστήμη και τη σχολική τάξη και χρησιμοποιεί ως γνώμονα τις έννοιες της κριτικής εγγραμματοσύνης και της συνακόλουθης διαμόρφωσης της υποκειμενικότητας.
Οι εξετάσεις και το σύστημα αξιολόγησης είναι συστατικά και ρυθμιστικά στοιχεία του εκπαιδευτικού συστήματος και ως κώδικες υιοθετούνται σιωπηλά και διαμορφώνουν την υποκειμενικότητα των μαθητών. Ρυθμίζουν τις σχέσεις μεταξύ των δομικών συστατικών των προγραμμάτων διδασκαλίας (σκοποί, περιεχόμενο, μεθόδευση), παράγουν διακρίσεις μεταξύ των μαθητών, και όχι μόνον αυτό, αλλά παράγουν και τις αρχές για τις διακρίσεις αυτές. Ακριβώς επειδή ως κώδικας η αξιολόγηση είναι πεδίο αντιπαραθέσεων, πρόκλησης και αλλαγής, αποκτά νόημα και σημασία σε κάθε μεταρρυθμιστική απόπειρα. |
|
| Η σημασία της άρθρωσης προσωπικού λόγου | |
