Σε ποιο είδος μαθηματικής σκέψης θέλουμε να μυήσουμε τους μαθητές;
Οι μαθηματικές εμπειρίες μάθησης που είναι σήμερα επιθυμητές για τους μαθητές συνδέονται με ικανότητες όπως:
  • η επαναδιατύπωση ή η τροποποίηση μιας προβληματικής κατάστασης,


  • η ανάλυση των μερών ενός προβλήματος και του τρόπου με τον οποίο αλληλεπιδρούν και συγκροτούν το όλο,


  • η αποτελεσματική χρήση αναπαραστάσεων, η διατύπωση και ο έλεγχος υποθέσεων,


  • η αναζήτηση κανονικοτήτων,


  • ο σχεδιασμός και η εκτέλεση ενεργειών για την επίλυση ενός προβλήματος,


  • η αναζήτηση εναλλακτικών προσεγγίσεων κτλ.
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι το είδος της μάθησης που είναι σήμερα επιθυμητό στα μαθηματικά δε διαφέρει ουσιαστικά από αυτό που είναι επιθυμητό για την ανάγνωση και τη γραφή.

Για παράδειγμα, οι Strickland και Morrow (1989), επικεντρώνοντας τη μελέτη τους σε παιδιά προνηπιακής και νηπιακής ηλικίας, σύγκριναν δύο προσεγγίσεις στη μάθηση της ανάγνωσης και της γραφής, επιχειρώντας να αναδείξουν τα πλεονεκτήματα της μιας έναντι της άλλης. Η πρώτη δίνει έμφαση στην άσκηση των μαθητών σε γλωσσικές δεξιότητες, ενώ η δεύτερη, γνωστή στη βιβλιογραφία ως «αναδυόμενος εγγραμματισμός», την οποία οι συγγραφείς υποστηρίζουν, εστιάζεται στην ενθάρρυνση και αξιοποίηση πρακτικών επίλυσης προβλήματος.
  Ένα παράδειγμα από την ελληνική πραγματικότητα