Η παράκαμψη του ιστορικού πλαισίου


Η παρουσίαση του ελληνικού έθνους ως ομάδας αμετάβλητης στο χρόνο, με πλήρη ομοιότητα των μελών της, κατασκευάζεται μέσα από αποσιωπήσεις των πολλαπλών εσωτερικών διαφορών αλλά και με την παράκαμψη του ιστορικού πλαισίου.

Έτσι, για παράδειγμα, παρά το γεγονός ότι στα σχολικά βιβλία αναφέρεται η ετερογενής σύσταση της βυζαντινής αυτοκρατορίας, είναι απόλυτα εδραιωμένη η βεβαιότητα ότι το Βυζάντιο ήταν ελληνικό. Αντίστοιχα, οι πληθυσμοί που κατά καιρούς κατοικούσαν στο σημερινό ελλαδικό χώρο εμφανίζονται αμιγώς ελληνόφωνοι και με ελληνική εθνική συνείδηση, αιώνες προτού αυτή εμφανιστεί ιστορικά.

Από την άλλη μεριά απουσιάζουν από τον επίσημο σχολικό λόγο αναφορές σε γλωσσικές, θρησκευτικές ή πολιτισμικές μειονότητες που είτε συρρικνώθηκαν και εξαφανίστηκαν μέσα από μια διαδικασία αφομοίωσης στην πρόσφατη ιστορία του νεοελληνικού κράτους είτε εξακολουθούν να υφίστανται, παραγνωρισμένες
και υποτιμημένες.

Δεν είναι λοιπόν παράξενο που ο εκπαιδευτικός της δεύτερης σκηνής «αγνοεί» την ύπαρξη της μειονότητας της Θράκης ή που η εκπαιδευτικός της πρώτης σκηνής θεωρεί την «άλλη» μητρική γλώσσα πρόβλημα για την ένταξη στην ελληνική κοινωνία.