Όταν αγνοείται η κοινωνική ετερογένειαΗ προβολή της ιδέας του ενιαίου και συμπαγούς έθνους δε γίνεται, όμως, μόνο με την αποσιώπηση των εσωτερικών διαφοροποιήσεων σε σχέση με τα χαρακτηριστικά εκείνα που ορίζουν την εθνική και πολιτισμική ιδιαιτερότητα (γλώσσα, θρησκεία κ.λπ.). Ταυτόχρονα ο σχολικός λόγος αγνοεί την κοινωνική ετερογένεια και παρουσιάζει το ελληνικό έθνος κοινωνικά και ταξικά αδιαφοροποίητο. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εσωτερικές κοινωνικές ή πολιτικές αντιθέσεις και συγκρούσεις, όταν δεν αποσιωπούνται, περιγράφονται ως «εμφύλιες» διαμάχες, χαρακτηρισμός που εμπεριέχει την παραδοχή των σχεδόν «συγγενικών» σχέσεων που ενώνουν τους Έλληνες  . Το «εθνικό συμφέρον» εμφανίζεται έτσι ως υπέρτατη προτεραιότητα για όλους, απαλλαγμένη από επιμέρους ιδιοτελή συμφέροντα ή στόχους ομάδων.
Η εθνική ταυτότητα λοιπόν, η οποία προβάλλεται ως «υπερχρονική αναλλοίωτη ουσία», αναδεικνύεται ως η ισχυρότερη ορίζουσα της ύπαρξής μας, που καλύπτει και περιθωριοποιεί άλλες θεμελιώδεις όψεις της κοινωνικής μας υπόστασης, όπως το φύλο ή την ταξική τοποθέτηση. |
|
 |
|
