Τι συνέβη στις τρείς περιπτώσεις;

Οι τρεις διαφορετικές σκηνές διαδραματίστηκαν σε εκπαιδευτικές και κοινωνικοπολιτισμικές συνθήκες που διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους. Το κοινό τους σημείο ωστόσο είναι ότι «κάτι» συνέβη και τα παιδιά στην τάξη άλλαξαν στάση: βρήκαν ενδιαφέρον, κινητοποιήθηκαν και άρχισαν να συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Ας δούμε αναλυτικά τι συμβαίνει σε καθεμία από αυτές.

Στην πρώτη περίπτωση, τα παιδιά αναγνωρίζουν στα σχολικά βιβλία εικόνες καθημερινές, οικείες, όπως το παζάρι. Δηλαδή, οι εικόνες τα αφορούν, «ακουμπούν» στις εμπειρίες τους και λειτουργούν σαν ένας μοχλός, σαν κίνητρο, που απελευθερώνει την έκφρασή τους και ονοματίζουν στη μητρική τους γλώσσα τα λαχανικά που βλέπουν στις εικόνες.

Στη δεύτερη περίπτωση, οι αναφορές του δασκάλου σε ταξίδια και χώρες μακρινές ξαφνικά ενδιαφέρουν και κινητοποιούν τα παιδιά στην τάξη, επειδή ανασύρουν προσωπικές μνήμες, βιώματα και αποκτούν νόημα για τα παιδιά.

Στην τελευταία περίπτωση, ο Kλοντ άρχισε να συμμετέχει ενεργητικά στην εκπαιδευτική διαδικασία όταν το σχολείο απάντησε σε μια προσωπική του ανάγκη, του απέδειξε ότι αυτά που του προτείνονται μπορούν να είναι χρήσιμα στη ζωή του και, κυρίως, η διαδικασία αυτή του δημιούργησε το κίνητρο και την επιθυμία να μάθει.