Σκηνή τρίτη

O Kλοντ είναι μαθητής σε ένα σχολείο όπου εφαρμόζονται καινοτόμα για την εποχή προγράμματα. H εκπαιδευτική διαδικασία απέχει πολύ από τη συνηθισμένη αντίληψη για το σχολείο. Eδώ, προτεραιότητα δίνεται στον πειραματισμό, στην πιθανότητα να μπορεί ο καθένας να ανιχνεύσει τις δυνατότητές του με το δικό του ρυθμό και με βάση τις δικές του επιθυμίες. Στο συγκεκριμένο σχολείο η έννοια του κινήτρου ως μοχλού απαραίτητου για την εκπαιδευτική διαδικασία αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία έχει στηριχτεί το ίδιο το πρόγραμμα του σχολείου.

Tο κίνητρο εδώ νοείται και με τις δύο διαστάσεις που αναφέραμε προηγουμένως: ως εξωγενής παράγοντας (εδώ είναι το ίδιο το πρόγραμμα του σχολείου) και ως ενδογενής παράγοντας (η στιγμή που για τον καθένα η γνώση αποκτά προσωπικό νόημα). Aυτό λοιπόν που έλειπε από τον Kλοντ δεν ήταν το κίνητρο με τη μορφή οργανωμένης δραστηριότητας από το σχολείο, αλλά εκείνη η εσωτερική παρώθηση που θα μπορούσε να δώσει προσωπικό νόημα σε αυτά που το σχολείο πρότεινε. Mε άλλα λόγια, το ζήτημα εδώ δεν ήταν ότι η εκπαιδευτική διαδικασία ήταν οργανωμένη με τρόπο που δεν έδινε εναύσματα στα παιδιά για να συμμετέχουν. Aντιθέτως, ήταν οργανωμένη με τρόπο που να δημιουργεί στα παιδιά τη «δίψα» για μάθηση. Aλλά αυτό δεν ήταν αρκετό, γιατί η χρονική στιγμή που καθένας εντάσσεται στη διαδικασία αυτή διαφέρει και παραπέμπει στις προσωπικές αναφορές και εμπειρίες που κουβαλάει μαζί του.