H παρουσία της εικόνας διευκολύνει πολύ το πέρασμα από το γνωστό στο άγνωστο, από το πολιτισμικά οικείο στο πολιτισμικά μακρινό, το οποίο αποτελεί μία από τις βασικές αρχές οικοδόμησης της γνώσης, καθώς προσφέρει το κίνητρο.
Όμως, όταν συνυπάρχει με το κείμενο χρησιμεύει
ως ένα πλαίσιο που θα επιτρέψει στον αναγνώστη να προετοιμαστεί γνωστικά και να εντάξει σε αυτό, οργανώνοντάς, τις νέες πληροφορίες που του παρέχει το κείμενο.
Τότε, αποτελεί αυτό που είναι πιο γνωστό ή αυτό που μπορούμε εύκολα να αποκωδικοποιήσουμε προτού φτάσουμε στο κείμενο.
Και αν ο έμπειρος αναγνώστης δεν έχει πάντα ανάγκη την εικόνα, ο νέος αναγνώστης τη χρειάζεται για να προσανατολιστεί σε σχέση με το κείμενο. Ξέρει ή μπορεί να υποθέσει ότι, αν σε μια εικόνα δει μουσικά όργανα, το κείμενο που θα ακολουθεί θα αναφέρεται σε κάτι σχετικό (ιστορία των μουσικών οργάνων, ιστορία της μουσικής, τρόπος κατασκευής των οργάνων, διαφορετικές μουσικές χωρών κ.λπ.). Η εικόνα λοιπόν, σε αυτό το πλαίσιο, βοηθά μεταξύ άλλων στην εξάσκηση αυτής της τόσο βασικής για τη μάθηση δεξιότητας που είναι η δημιουργία υποθέσεων και η οποία σε μεγάλο βαθμό καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο μαθαίνουμε.
Σε περιπτώσεις παιδιών που δεν κατέχουν ήδη ως μητρική τους τη γλώσσα του σχολείου, η εικόνα είναι αναγκαία, εφόσον λειτουργεί ως ο βασικός «διαμεσολαβητής», δημιουργεί προσμονές για το περιεχόμενο του κειμένου, αποτελεί, όπως λέμε, «μια πρώτη είσοδο στο κείμενο» και διευκολύνει την κατανόηση. Το κείμενο, από την άλλη, βοηθά στην κατανόηση αυτού που στην εικόνα δεν είναι οικείο, που είναι μακρινό σε σχέση με τα βιώματα των παιδιών. Είναι λοιπόν σημαντικό να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές αυτή τη δυνατότητα που τους παρέχει η εικόνα, να μάθουν να βλέπουν την εικόνα και να την επεξεργάζονται, να πηγαίνουν από την εικόνα στο κείμενο και αντίστροφα
|