Πότε θα είχαν λόγο τα παιδιά να μιλήσουν; |
|
Εαν ο εκπαιδευτικός τους ζητούσε να πούνε η κινητοποίηση του ενδιαφέροντος των παιδιών θα αυξανόταν και θα ήταν πιο εύκολη η ανάκληση των γλωσσικών στοιχείων που θα τους ήταν απαραίτητα για να μιλήσουν. Έτσι, όχι μόνο θα κατανοούσαν την εικόνα, που έτσι κι αλλιώς τα ίδια αρχικά δεν μπορούν να την αντιληφθούν παρά ως όλο αλλά και η εικόνα θα ανταποκρινόταν στο λόγο για τον οποίο είχε επιλεγεί, γιατί τα παιδιά θα «ριψοκινδύνευαν» να πάρουν το λόγο, μια που όλα κάτι θα ήθελαν να πούνε. Ακόμη και η πιο κατάλληλη, κατά τον εκπαιδευτικό, εικόνα μπορεί να αποδειχτεί ακατάλληλη, αν ο εκπαιδευτικός δεν της δώσει ψυχή και δεν τη μετατρέψει σε αφορμή εμψύχωσης στην τάξη. Τα παιδιά πρέπει να συνδεθούν με την εικόνα και να θέλουν να την ξαναδούν, να την επεξεργαστούν μόνα τους σιωπηρά, να τη σκεφτούν, να την προεκτείνουν, να φανταστούν ή να ζωγραφίσουν τη συνέχειά της... |
|
 |
Ναι, όμως... |
