Μπορεί να ξεφύγει κανείς από τους «κλειστούς» πολιτισμικούς κώδικες;

Δεν αρκεί να δείξουμε ενδιαφέρον για τα διαφορετικά από τα δικά μας πολιτισμικά γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν τη ζωή άλλων ανθρώπων, παρόλο που η κινητοποίηση του ενδιαφέροντος είναι πολύ σημαντική για τη διαδικασία της μάθησης.

Δεν αρκεί να φέρουμε την πολιτισμική διαφορά μέσα στην τάξη, εάν την τοποθετούμε σε ένα επίπεδο αφηρημένο και αποκομμένο σε σχέση με το πώς τη βιώνουμε στις καθημερινές μας συναντήσεις.

Στην τάξη είδαμε ότι ο δάσκαλος στην παραπάνω σκηνή δεν μπορούσε να αναγνωρίσει την πολιτισμική απόσταση όταν αυτή αφορούσε στη σχέση του με έναν «κοντινό άλλο», τα ίδια τα παιδιά της τάξης του. Ο «άλλος» ήταν αόρατος στα μάτια του.

Το ταξίδι, η μετακίνηση, είναι ένα μέσο γνωριμίας με τον «άλλο». Όμως, κατά έναν παράδοξο τρόπο η απομάκρυνση από οικεία πράγματα προσφέρεται προκειμένου να γνωρίσει καθένας από εμάς όχι τόσο πώς συμπεριφέρονται, ποιες αξίες υιοθετούν ή πώς αντιλαμβάνονται τον κόσμο οι «άλλοι», αλλά ποιες είναι οι αξίες και οι αρχές που διέπουν τις δικές μας πρακτικές και συμπεριφορές και τις οποίες δε «βλέπουμε» γιατί θεωρούμε πως έχουν καθολική ισχύ.

Αυτό δηλαδή που κατά βάση είναι «αόρατο» είναι το οικείο.
Τι είναι η Πολιτισμική παρεξήγηση;