Η σημασία της μητρικής γλώσσας
H μητρική είναι η γλώσσα των αισθημάτων και των αισθήσεων, η γλώσσα των οσμών και των χρωμάτων. Eίναι η γλώσσα των ονείρων, δηλαδή η γλώσσα που μιλάει το ασυνείδητο, και στον κάθε άνθρωπο η γλώσσα που εκφράζει με τον πιο αυθεντικό τρόπο τον ψυχισμό του. H μητρική είναι η γλώσσα της τρυφερότητας, των παιδικών αναμνήσεων, η γλώσσα του παράπονου, η γλώσσα της αγάπης, η πιο δικιά του γλώσσα ανάμεσα σε όλες τις ποικιλίες και γλώσσες που μεγαλώνοντας μπορεί να μάθει.

H μητρική είναι η γλώσσα της υποκειμενικότητας, της εξατομίκευσης κι ακόμα η γλώσσα της οικειότητας, της ομοιότητας και της αλληλεγγύης. Eίναι η πιο ισχυρή γλώσσα, όσες κι αν είναι οι ποικιλίες και γλώσσες που αργότερα θα μάθει. Στη μητρική του διάλεκτο θα εκφράσει τον πόνο ή το φόβο, την απόγνωση ή τον ενθουσιασμό ο κάθε μορφωμένος ενήλικος, η μητρική διάλεκτος θα του έρθει σε όλη τη ζωή του αυθόρμητα στο στόμα, όταν σκοντάφτει, όταν κανακεύει ένα μωρό, όταν ερωτεύεται.

H μητρική γλώσσα είναι το μέρος του «παγόβουνου», όπως λέει η γλωσσική επιστήμη, το μέρος της εσωτερικευμένης γνώσης που δε φαίνεται στην «επιφάνεια», είναι το εργαλείο της γνώσης/σκέψης που κάνει όλους τους ανθρώπους ομιλούντα όντα, το σύστημα συμβολισμού και αφαίρεσης που μας κάνει ανθρώπους.
    Ποιά λοιπόν γλωσσική διδασκαλία θα βοηθούσε;