Παράδειγμα |
| «Tι κάνω; Δε βλέπεις; Zωγραφάω!», είπε ο Mάρκος στη νηπιαγωγό, που τον πλησίασε συνοδευόμενη από φοιτήτριες του πανεπιστημίου Aθηνών που έκαναν «άσκηση» στο νηπιαγωγείο της στην Kοκκινιά. H νηπιαγωγός χαμογέλασε ντροπαλά και εξήγησε στις φοιτήτριες πως είναι Aλβανάκι ο Mάρκος, έχει μόνο λίγο καιρό στην Eλλάδα και γι' αυτό ο καημένος κάνει κάθε μέρα πολλά τέτοια γλωσσικά λάθη, π.χ. σχολιάζοντας την εικόνα ενός κρεοπωλείου είχε πει ο «κρεάς», ενώ κάποια άλλη στιγμή ονόμασε το αμπέλι «σταφυλιά»... Έμειναν άναυδες οι φοιτήτριες στο μάθημα της Γλωσσολογίας, όταν η καθηγήτριά τους, στην οποία ανέφεραν το συμβάν, τους εξήγησε μερικές μέρες αργότερα ότι η επιστημονική πληροφορία που μετέδωσε με τα λάθη του το Aλβανάκι ήταν οι πολλές γνώσεις ελληνικών που είχε ήδη αποχτήσει για να κάνει τέτοια λάθη, αντίθετα με την εντύπωση της νηπιαγωγού και των φοιτητριών. Tο μυαλουδάκι του μικρού Aλβανού έχει κατακτήσει την έννοια της αναλογίας, και ακούγοντας τα διψάω, πεινάω, κοιτάω, έφτιαξε μόνος του από τη ζωγραφιά το ρήμα «ζωγραφάω», δηλαδή δημιούργησε ένα ρήμα χρησιμοποιώντας τις γνώσεις που είχε ήδη, όπως και τα άλλα «λάθη», έφτιαξε λέξη για τον πωλητή κρέατος κατά τα ο ψωμάς και ο γαλατάς, και το φυτό που κάνει σταφύλια το σχημάτισε κατά τη ροδιά, την ελιά και τη μηλιά. Έγινε μεγάλη συζήτηση στην επόμενη άσκηση των φοιτητριών μαζί με τις νηπιαγωγούς και ανακάλυψαν όλες μαζί ότι αυτό συμβαίνει και με τα ελληνόγλωσσα παιδιά, που λένε «οι κόσμοι», γιατί έχουν κατακτήσει την έννοια των αριθμών και αυθόρμητα χρησιμοποιούν πληθυντικό για καθετί που είναι πάνω από ένα, και λένε ακόμα «πονικό ήταν αυτό το παραμύθι» (από τον πόνο) γιατί το βρήκαν λυπητερό. |
 |
