Μια σημαντική αλλαγή στα σχολεία |
| Tο πιο σημαντικό ωστόσο ήταν η μεγάλη αλλαγή που έφερε η αποκατάσταση της γλώσσας της μαύρης μειονότητας στα σχολεία. Mέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1960, τα μαύρα Aμερικανάκια στο σχολείο είχαν πολύ υψηλή αποτυχία ιδίως στα γλωσσικά μαθήματα και γενικά εμφανίζονταν περίπου ανεπίδεκτα για γράμματα. Όπως ήταν αναμενόμενο σε μια κοινωνία που σπαρασσόταν από φυλετικές συγκρούσεις, το φαινόμενο κάποιοι το ερμήνευαν ως αποτέλεσμα της λιγότερης ευφυΐας που έχει η μαύρη μειονότητα. Διάφοροι προοδευτικοί και αντιρατσιστές ειδικοί (ψυχολόγοι, παιδαγωγοί και γλωσσολόγοι) είχαν ερμηνεύσει το φαινόμενο ως αποτέλεσμα αυτού που ονόμαζαν το «γλωσσικό μειονέκτημα». Έλεγαν δηλαδή ότι τα μαύρα παιδιά ανήκουν σε οικογένειες με μανάδες και γενικά γονείς που δεν είναι μορφωμένοι. Έτσι μιλάνε στο σπίτι «λαθεμένα» αγγλικά. Aφού λοιπόν μαθαίνουν μέσα στην οικογένεια να μιλάνε «λαθεμένα» αγγλικά, δεν καταφέρνουν στο σχολείο να μάθουν να μιλάνε (και να γράφουν) «σωστά» αγγλικά και συνεπώς αποτυχαίνουν στα γλωσσικά μαθήματα και έτσι μετά τα δύο τρία πρώτα χρόνια του σχολείου μένουν οριστικά πίσω σε όλα τα μαθήματα. H «επιστημονική» αυτή τεκμηρίωση της ανικανότητας των μαύρων μαθητών ταίριαζε στην εμπειρία που είχαν στα σχολεία οι δάσκαλοι, καθώς οι μαθητές αυτοί μιλούσαν αγγλικά που στ' αυτιά των δασκάλων έμοιαζαν «κρεολικά», π.χ. έφτιαχναν προτάσεις από όπου συστηματικά απουσίαζαν τα βοηθητικά ρήματα (είμαι και έχω) και έλεγαν, ας πούμε, «Γιάννης ψηλός» και «Mαρία πονοκέφαλο», απελπίζοντας τους δασκάλους ότι αυτά τα παιδιά δεν είναι ικανά να μάθουν να μιλάνε «κανονικά». |
| Με αποτέλεσμα... |