Η αντίληψη της συσσώρευσης της γνώσης
Η έννοια της συσσώρευσης της γνώσης και η επιθυμία αυτής της αποφυγής του λάθους απορρέει από μια συμπεριφοριστική αντίληψη για τη μάθηση, την οποία συναντάμε, για παράδειγμα, στο πλαίσιο της προγραμματισμένης διδασκαλίας του Skinner.

Το λάθος αποτελεί, σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, αιτία αποθάρρυνσης του μαθητή, σε αντίθεση με τη σωστή απάντηση, που αποτελεί θετική ενίσχυση και επομένως εξωτερικό κίνητρο για μάθηση.

Για το λόγο αυτό, ο τεμαχισμός της γνώσης από τον εκπαιδευτικό σε μικρά, απλά και διαδοχικά βήματα, έτσι ώστε το παιδί να μη συναντά καμία δυσκολία και επομένως να μπορεί να απαντά σωστά σε κάθε ερώτηση, θα οδηγούσε στην αποφυγή του λάθους και τελικά στην εξάλειψή του από τη διδακτική πράξη.

Επιπλέον η -λεκτική συνήθως- επανάληψη του σωστού από τα παιδιά (κάτι που επιδιώκει και ο εκπαιδευτικός της 1ης σκηνής) θα μπορούσε -σύμφωνα πάντα με αυτή την αντίληψη- να οδηγήσει στην κατάκτηση της γνώσης.
Είναι εύλογη αυτή η θέση;