Πώς συνδέονται τα κείμενα;


Δύο νέα κείμενα: «Η επανατροφοδότηση των γραπτών κειμένων των μαθητών» στη θεματική ενότητα Διδακτική μεθοδολογία και «Οικογένεια και Σχολείο» στην ενότητα Κοινωνικοπολιτισμικό πλαίσιο της Εκπαίδευσης.

Στο πρώτο κείμενο η Ελένη Χοντολίδου αναλύει τον τρόπο με τον οποίο διδάσκουμε το γραπτό λόγο στο ελληνικό σχολείο: τυπικά, χωρίς να εξηγούμε το στόχο για τον οποίο γράφεται ένα γραπτό κείμενο, χωρίς να μαθαίνουμε στους μαθητές και τις μαθήτριες να προσαρμόζουν το λόγο τους ανάλογα με την επικοινωνιακή περίσταση. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα παιδιά να γράφουν «ξύλινα» κείμενα ή να αρνούνται να γράψουν. Και όταν δημιουργούν κάτι που δεν ανταποκρίνεται στο σχολικό κανόνα, ο οποίος είναι συνήθως άρρητος και γι΄ αυτό δύσκολα αντιληπτός και κατανοητός, βρίσκονται συχνά αντιμέτωπα με μια αποτυχία, που δεν καταλαβαίνουν. Η συγγραφέας προτείνει η διδασκαλία του γραπτού λόγου να προκύπτει από τις ανάγκες των μαθητών και μαθητριών και τα βιώματά τους. Πρέπει να δημιουργούμε κίνητρα για να επιθυμήσουν να γράψουν και κυρίως να επεξεργαζόμαστε μαζί τους πολλές φορές το κείμενό τους, δίνοντάς τους την ευκαιρία να κατανοήσουν τη σημασία της διόρθωσης και της επανατροφοδότησης.

Στο δεύτερο κείμενο η Θάλεια Δραγώνα εξετάζει τις σχέσεις ανάμεσα στο σχολείο και την οικογένεια. Υποστηρίζει, από τη σκοπιά της κοινωνικής ψυχολογίας και της συστημικής θεωρίας, ότι πολλές φορές το σχολείο έχει την τάση να αποδίδει ευθύνες για την απόδοση των μαθητών στην οικογένεια. Ωστόσο αυτός ο γραμμικός τρόπος να εξηγούμε την αποτυχία, να προσπαθούμε δηλαδή να βρούμε έναν και μοναδικό φταίχτη, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Διότι αν εξετάσουμε το σχολείο και την οικογένεια σαν δύο συστήματα που αλληλεπιδρούν, θα αντιληφθούμε ότι υπάρχει ένα σύνολο παραμέτρων, οι οποίες επηρεάζουν κάθε φορά τις διαδικασίες μάθησης.