|
Στις γερμανικές ερασιτεχνικές κατηγορίες συναντάς όλων των ειδών τις ομάδες. Από την ομάδα της αστυνομίας, μέχρι του πανεπιστημίου και των ιρανών επιστημόνων Ανόβερου.Το θέμα είναι να κάνεις την πλάκα σου. Οπως και έμοιαζε για πλάκα ένα ματς εναντίον μιας ερασιτεχνικής ομάδας του Μονάχου, που δεν είχα κάνει καν τον κόπο να κοιτάξω πώς λέγεται. Οι παίκτες ήταν κοντοί και κοντοκουρεμένοι, σε μια εποχή που το μαλλί έφτανε στους ώμους. Μίλαγαν κάτι, που ούτε καταλάβαινα και ούτε επειδή είχαμε βρεθεί στο ίδιο γήπεδο για 90 λεπτά είχα σκοπό να μπω στον κόπο
να το καταλάβω. Σαν μόνος Έλληνας παίκτης και τερματοφύλακας της "Marathon 02" η μόνη υποχρέωση που είχα ήταν να διαφυλάξω το τέρμα μας και την αξιοπρέπεια μας ανέπαφα.
Το φορ των αντιπάλων ήταν ένας κοντός μαυριδερός που στα κόρνερ είχε την άθλια συνήθεια να κολλάει επάνω σου και να σου ρίχνει αγκωνιές στο στομάχι. Του επέστρεψα την αγκωνιά στο σβέρκο μαζί με ένα "άει π....." και την κλασικότερη ελληνική λέξη με τρία "α". Ο κοντός έμοιασε να χάρηκε. "Κολέγκα είσαι έλληνας ;" μου είπε σε άψογα ελληνικά. "Ναι είμαι" του απάντησα "αλλά εσύ πού έμαθες τα ελληνικά ;". "Ελληνας είμαι και εγώ. Με λένε Λάζαρο Παπαδόπουλο και πριν έρθω γκασταρμπάιτερ έπαιζα στη Βέροια. Δεν το ήξερες ότι είμαστε ΄Eλληνες; Είμαστε οι Πόντιοι Μονάχου. Εσύ πώς παίζεις με τους Γερμανούς;". |
Καμιά φορά το όνομα στη φανέλα δε σημαίνει και πολλά. Γιατί τελικά δεν είναι αυτό που βλέπω, αλλά αυτό που μπορώ να δώ. Με τα μάτια της δικής μου ζωής. Το θέμα είναι να καταλαβαινόμαστε. Οπως μπορεί να διαβεβαιώσει ένας πρώην τερματοφύλακας της "Marathon 02".
|