Πώς συνδέονται τα κείμενα;

Κοινή αφετηρία και των δύο κειμένων είναι οι εμπειρίες των ίδιων των εκπαιδευτικών, που έρχονται αντιμέτωποι με την ετερότητα. Και στα δύο κείμενα εξηγούν πώς οι συγκρούσεις, που καθημερινά βιώνουν σε πολλά επίπεδα οι εκπαιδευτικοί, μπορεί να λειτουργήσουν ως μοχλοί για να προσαρμόσουν τη διδακτική τους πρακτική στις ανάγκες των συγκεκριμένων μαθητών και μαθητριών. Αυτή η προσαρμογή απαιτεί τη σε βάθος κατανόηση του πλαισίου και κυρίως τη μεθοδολογική επάρκεια των εκπαιδευτικών, ούτως ώστε να σχεδιάζουν τη διδακτική τους πράξη, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους. Γιατί διδάσκω σημαίνει πάνω από όλα ευελιξία, εγρήγορση και κατανόηση του άλλου. Μόνο τότε η διδακτική πράξη μπορεί να δίνει ευχαρίστηση.