Πώς συνδέονται τα κείμενα;

Στο δεύτερο κείμενο η Μαρία Σφυρόερα εξηγεί ότι κάθε τάξη είναι ένα ανομοιογενές σύνολο παιδιών και ότι η ιδέα της ομοιογένειας είναι μια κατασκευή. Αναλύει την έννοια της διαφοροποιημένης παιδαγωγικής, η οποία στοχεύει στη διαμόρφωση ενός ευέλικτου πλαισίου που επιτρέπει στον καθένα και στην καθεμία να χρησιμοποιεί τις δικές του μαθησιακές διαδρομές, τους δικούς του τρόπους και στρατηγικές κατάκτησης γνώσεων και απόκτησης δεξιοτήτων, τη δική του ιδιαίτερη «νοημοσύνη». Η διαφοροποιημένη παιδαγωγική είναι μια παιδαγωγική επικεντρωμένη στις ίδιες τις διαδικασίες μάθησης, δηλαδή στους τρόπους με τους οποίους μαθαίνουν τα διαφορετικά άτομα, και όχι στα αποτελέσματα της μάθησης. Αυτό οδηγεί στην αυτονομία και αυτενέργεια των μαθητών, άρα στη συνειδητοποίηση εκ μέρους τους των προσωπικών τους στρατηγικών μάθησης. Για να μπορούν οι εκπαιδευτικοί να την εφαρμόσουν πρέπει να ξεφύγουν από την αντίληψη μιας μετωπικής διδασκαλίας και να αποκτήσουν μια ευελιξία στον τρόπο διαχείρισης του σχολικού χρόνου, στη διαμόρφωση επιμέρους στόχων, στη διαμόρφωση των περιεχομένων μάθησης. Τελειώνοντας, εξηγεί ότι μια τέτοια προσέγγιση απαιτεί μια αναθεώρηση του ρόλου του εκπαιδευτικού, ο οποίος γίνεται διαμεσολαβητής ανάμεσα στη γνώση και στους μαθητές/τριες.