Χωρίζω τη γνώση σε θέματα (όχι σε μαθήματα).
Δουλεύω σε αυτά μαζί με τους μαθητές μου αξιοποιώντας στοιχεία από διάφορα μαθήματα γνωστικά αντικείμενα.

Παράδειγμα: «Τα μέσα μεταφοράς».
Συνδυάζω στοιχεία από το μάθημα της Ιστορίας, της Γεωγραφίας, της Πολιτικής & Κοινωνικής Αγωγής και της Γλώσσας.

Παράδειγμα: «Ευαισθητοποίηση για τα ζώα που κινδυνεύουν».
Χρησιμοποιώ παιδαγωγικές τεχνικές όπως η δραματοποίηση, η ζωγραφική, η μουσική, σε συνδυασμό με μαθήματα όπως η Γλώσσα, τα Μαθηματικά, η Μελέτη Περιβάλλοντος για να δουλέψω γύρω από αυτό το θέμα και να οργανώσω ένα σχέδιο δράσης.

Υιοθετώ τη διαθεματική προσέγγιση σημαίνει, λοιπόν, αρχικά ότι αλλάζω τη δομή του περιεχομένου της διδασκαλίας, εφόσον το θέμα και όχι το συγκεκριμένο μάθημα (Ιστορία, Γλώσσα, Μαθηματικά κ.λπ.) είναι αυτό που βρίσκεται στο κέντρο. Το θέμα αυτό αντιμετωπίζεται στην τάξη μέσα από διαφορετικές εναλλακτικές οπτικές, μέσα από διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα, τα οποία συμβάλλουν στο να διαμορφώσουν τα παιδιά μια συνολική/ενιαία γνώση σχετικά με αυτό. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, κυρίως σε μία εποχή που η γνώση παρουσιάζεται συχνά κατατεμαχισμένη. Ο κατατεμαχισμός αυτός μάλιστα οδηγεί σε αδυναμία των παιδιών να εντάξουν τη γνώση σε ένα πλαίσιο που να της δίνει νόημα και, κατά συνέπεια, σε έλλειψη ενδιαφέροντος γι' αυτό που τους διδάσκει το σχολείο.
(Mαρία Σφυρόερα, Διαθεματική προσέγγιση της γνώσης)

• Τα κίνητρα και τα ενδιαφέροντα των παιδιών



• Τις γνωστικές και κοινωνικές τους εμπειρίες (τις οποίες και αξιοποιώ στην τάξη, θεωρώντας ότι αποτελούν αφορμές για περαιτέρω επεξεργασία).

Επίσης αντιλαμβάνομαι και αξιοποιώ τις πρωτοβουλίες που παίρνουν τα ίδια τα παιδιά κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας και τις ενισχύω.